John Lennon, dempués de cuarenta años

El llunes 8 d'avientu de 1980 nel edificiu Dakota de New York a les 22:50 hora local , les 5.15 de la mañana del martes 9 d'avientu n'Asturies, sonaron cinco disparos d'un revólver 38 y John Lenon cayía al suelu.

Enterámonos del asesinatu nel mediudí d'aquel martes al regresar del institutu, viéndolo na televisión mientres comíemos al calor de la cucina de carbón y xunto al árbol nel que rellumaben les lluces , boles y espumillón que, como yera tradición, punxéramos el sábadu anterior nel carrascu trayíu pol nuesu pá del monte.

Na pantalla mezclábense imáxenes en blancu y negru de New York , del presidente Jimmy Carter falando del cantante, d'aquella xaponesa, Yoko Ono , que según mio má fora la culpable de que los Beatles se separaren y l'asesín colando per una puerte, esposáu, tapándo-y la tiesta una chaqueta escura , suxetu por dos policíes ente la multitú y los flashes de los periodistes. Los acordes de "Yesterday" dieron pasu a otra noticia y al segundu platu . Al tornar de les clases de la tarde, el mio hermanu y yo grabamos un especial dedicáu a John Lenon nel radiocasete que la nuesa tía nos trayera d'Inglaterra nes vacaciones de branu y col que xugábemos a facer programes de radio.

Los Beatles, con John Lennon oyéronse aquella escura tarde d'otoñu qu'anunciaba l'iviernu. Como sonaron delles vegaes más, convirtiéndose 'l cantante británicu  nun clásicu que llega anunciando les navidaes col so cantar reivindicativu , camudáu en villancicu , que torna recordándonoslu dende fae cuarenta años.